Gaslichtpapier

Gaslichtpapier is een van de  drie papiersoorten die behoren tot de hoofdgroep OGZ, de ontwikkelgelatinezilverdruk. Het papier is uitgevonden door de Oostenrijkers Jozef Maria Eder en Giusseppe Pizzighelli in 1881 en is in gebruik geweest tot 1945. De emulsie bestaat uit zilverchloride (AgCl) met als bindmiddel gelatine.  Het papier moet ontwikkeld worden om een fotografische afbeelding  te verkrijgen en heeft een koelzwarte beeldtint. Dit papier was het eerste papier wat geleverd werd met verschillende contrasten om het variërende negatief contrast te compenseren. Hoewel het niet voor de amateurmarkt is ontwikkeld maakten de foto-amateurs er graag gebruik van. Het papier was weliswaar laaggevoelig voor licht maar lichtgevoelig genoeg om het te belichten met een contactbelichting bij het licht van een gewone huiskamer gaslamp. Het papier kon daarna  ontwikkeld kon worden in een schaal bij hetzelfde licht mits er voldoende afstand tot de lichtbron was. Er was dus geen aparte donkere kamer nodig om het papier te verwerken wat natuurlijk voor vele foto-amateurs voordelen had. 

Foto Ilford  

Het getoonde voorbeeld van de fabrikant Ilford uit de jaren '40 van de vorige eeuw toont een foto afgedrukt op gaslicht papier. Het betreft een echte foto van gaslicht papier geplakt in  een Nederlandse uitgave van het 'Ilford Handboek voor het gebruik van fotografische platen, films en papieren.'   Ilford bracht dit papier uit onder de handelsnaam Ilford Clorona.